Karanlık günlerin buhranında yaşadığımız, büyük mutluluğun gölgesi olabilir mi?
Neresinden bakmalı ve nasıl iyilemeli?
Düşünsellikle inşa edilen bir hayatta yaşıyor ve de yaşlanıyorsak; kelimeler, duygular, yönelimler bizi daha doğrusu hayatımızı inşa ettiğimiz yapıtaşlarımız olduğuna göre iyilemeliyiz ki iyi olsun.
Söylenen polyanna hikayesivari olsa da böyle. Gerçekleştirmek ne denli zor olsa da direngenlikle iyi düşünmek zorundayız.
Bende iyi düşünüp hemen olsun diyenlerdenim fakat zaman kuantik evrende izafidir.
Atom altı evrenlerde mili ve hatta nano saniyeler boyutunda binlerce evrenler (yeni partiküller) inşa edilip, bir o kadar hızla yok oluyorken; makro dünyamızda saatler, günler kısa zamanlardır. Kısa zamanla uzun zaman denen şey aslında algı dünyamızda var ettiğimiz, nedenselliklerden ibarettir.
O halde, izafi kavramlarda beklemek ya da sabırsızlıkla inşa olunan nanoevrenleri kendi ellerimizle yok etmek; işte tam olarak karar burada. Daha net anlatımla, inşa edenin inşası için gerekenler için ödeyeceği bedel bu(?).
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder